Wanneer SCID terugkeert naar ACTION
Action is een Nederlandse keten van meer dan 1.000 winkels in Nederland, België, Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, Oostenrijk en Polen.
Alleen al in Frankrijk heeft Action 8400 werknemers, 450 winkels en opent tientallen nieuwe per jaar. Het groeit als paddestoelen.
Hun ding: mix decoratieproducten, onderhoud, doe-het-zelf, vrije tijd, thuis, eten … tegen harde kortingsprijzen.
Zoals alle dozen in zijn soort, vertoont Action nobele en respectabele waarden, zowel sociaal als ecologisch.
Trouwens, als we aankomen op het hoofdkantoor in Parijs, legt het ons klasse op.
Natuurlijke materialen, planten … Buiten is er zelfs een kleine imitatie van kanaal, met riet en een mooie trompe-l’oeil, waar werknemers zichzelf tijd kunnen gunnen voor een pauze.
Ons getrainde oog merkt terloops op dat medewerkers op het hoofdkantoor beter af zijn dan winkelmedewerkers, van wie sommigen helemaal geen pauze hebben en niet van hetzelfde comfort genieten. We komen er later op terug.
Maar hey, het is tenslotte niet hun schuld aan de medewerkers van het hoofdkantoor.
Dus komen we daar met goede bedoelingen.
Aangespoord om loyaal en constructief te onderhandelen en uit te wisselen met een vriendelijke en zorgzame gastvrijheid.
Dus ja, het management is zeer attent en zeer attent op « zijn » thuisvakbonden. Degenen die zelfgenoegzaam overeenkomsten sluiten, zonder de wereld te irriteren met sociale overwegingen. Bij actie: de CFDT en het SGR, niet om ze te noemen.
Maar dan bij ons, door nadelen …
Beveiligingshokje, beveiliging en richting die we toegang blokkeren, verzoek om identiteitsdocumenten, aanwezigheid van een luidruchtige luidruchtiger en we vatten ter plekke onze mandaten en onze statuten samen, anders zijn we weg .
Wat een welkom.
En toch kent Action ons omdat we in het bedrijf zijn gevestigd en we een vertegenwoordiger hebben aangesteld.
Het is niet zo leuk. Zelfs als we eraan gewend zijn DE niet-grata-unie te zijn, degene die de kleine gewoonten verstoort en verstoort. Uiteindelijk gaan we naar huis.
Doel van de vergadering: de modaliteiten bepalen voor de komende verkiezingen van de personeelsvertegenwoordigers.
Daar bladeren we door het managementproject. En we stoppen op de pagina van de stoelenverdeling.
Oh koe! Dat hebben we nooit gezien. En toch maken we onderhandelingen … We begrijpen beter waarom het management niet wilde dat we aan de vergadering deelnamen. Dit project, we zullen ons ertegen verzetten, bij ons zal het niet slagen.
Kortom, het management, in nauwe samenwerking met zijn huisvakbonden, exclusief vertegenwoordigd door leidinggevenden, wil precies bijna alle zetels van vertegenwoordigers van het personeel draaien … met de leidinggevenden. Terwijl het slechts 7% van het personeelsbestand vertegenwoordigt.
We zwemmen in volledig delirium. De wet bepaalt dat het aantal vertegenwoordigers van elke hogeschool (werknemers, supervisors, managers) overeenkomt met het aandeel van deze hogescholen in het personeelsbestand.
Als werknemers meer dan 70% van het personeelsbestand vertegenwoordigen (wat bij Action het geval is), moeten vertegenwoordigers van WERKGEVERS hetzelfde gewicht wegen in het toekomstige Sociaal en Economisch Comité, dat de EG, de DP, de CHSCT vervangt.
We kijken naar de richting: « Het is goed? Wat zijn uw argumenten om een dergelijke verdeling te rechtvaardigen? »
Antwoord van het management: « Alle acties die de afgelopen jaren zijn ondernomen, zijn uitgevoerd door vertegenwoordigers van het management en het ging erg goed. »
Je verbaast me. Er is niets gebeurd.
Wij: « Maar welke minachting voor de werknemers schaamt u zich niet? »
Management: « De werknemerspopulatie ondergaat een aanzienlijke omzet, deze is niet stabiel ».
We dromen. Medewerkers blijven niet bij Action omdat ze worden misbruikt of genaaid en als zodanig verdienen ze het niet om vertegenwoordigers te hebben.
Meestal doen de aanwijzingen een beetje alsof en tonen ze dergelijke minachting niet volledig ongeremd.
Dus hebben we dit alomtegenwoordige project geblokkeerd door de Arbeidsinspectie te grijpen die voor de wet zal beslissen. Gelukkig waren we daar, anders werd het stil.
Het management zal zijn kleine projecten onderling moeten herzien en de verkochte vakbondsleden zullen misschien niet allemaal herkozen worden vanwege een gebrek aan zetels. Paniek aan boord.
Welnu, toen we hierboven zeiden dat we met goede bedoelingen voor het management aankwamen, was het niet helemaal waar … We willen alles bij Action veranderen.
Omdat door de medewerkers te ontmoeten, snel werd geconstateerd dat het bedrijf Action France zijn werknemers compensatie en arbeidsvoorwaarden oplegde met even hoge korting als haar producten:
Lage lonen
Geen 13e maand
Geen restaurantkaartje
Geen subrogatie in geval van ziekte, arbeidsongeval … Dit betekent dat de werkgever het salaris niet aan de werknemer met verlof betaalt. In dit geval is het de Secu die de dagvergoedingen (IJ) betaalt, als en alleen als de werkgever hem de looncertificaten stuurt. Of actie MAAKT soms MAANDEN om ze te verzenden. Medewerkers blijven daarom MAANDEN zonder inkomen, er zijn veel voorbeelden. Bij Action hoeft u zelfs niet ziek te worden.
Toenemende prestaties obligaties, werknemers zijn getimed
Personeel onderbezet om alles te doen, sommigen kunnen zelfs hun pauze niet nemen
Gedesorganiseerde logistiek, vrachtwagens met goederen die tegelijkertijd aankomen en werknemers die hiermee worstelen
De bereidheid om uitgebreide schema’s te openen, elke zondag geopend
Stress, intimidatie, lijden op het werk en een richting die ondersteunt
Enz.
Dus misbruikte werknemers, terwijl het bedrijf groeit en dubbele groeicijfers behaalt.
Action Frankrijk behaalde in 2017 een nettowinst van 15,2 miljoen euro, die in 2018 minstens moest verdubbelen gezien het aantal geopende winkels.
Alles goed. En we hebben het niet over de ernstige vakbondsdiscriminatie die we hebben ervaren sinds we bij Action zijn gekomen. Het management en de collabos-vakbonden haten ons, we verstoren hun rustige centjes en hun prachtige projecten voor de komende 4 jaar.
Het moet veranderen bij Action, de werknemers zijn de vakbonden beu die niets doen en die gewoon hun kleine privileges proberen te verdedigen.
Het is tijd om echte tegenkrachten te herstellen. Het is dringend noodzakelijk het algemeen belang van werknemers te verdedigen en nieuwe rechten te claimen.
Het zijn binnenkort de verkiezingen, het is tijd! Anders wordt het de komende 4 jaar nog erger.
We zijn op zoek naar kandidaten die onze waarden en overtuigingen delen in heel Frankrijk.
Als u een werknemer bent bij Action, een werknemer, een leidinggevende of een supervisor en u wilt dat dit binnen uw bedrijf verandert, neem dan contact met ons op!
+33 1 53 43 94 55/ +337 81 27 13 68
secretariat@syndicat-commerce.fr
SCID: mensen weer centraal stellen bij beslissingen
Les commentaires sont fermés.